سلامت نیوز: جنگل‌های هیرکانی در حوزه اکولوژی یک "پناهگاه زیستی" مهم به‌شمار می‌روند و به نوعی پناهگاهی برای حفظ گونه‌های گیاهی هستند. با توجه به اهمیت هیرکانی توجه به حضور گونه های مهاجم در این منطقه ضروری است. تعداد گونه های مهاجم متناسب با توان تهاجم در منطقه هیرکانی  نیست و به دلیل شرایط محیطی مساعد برای رشد آنها، قدرت هجوم، بیشتر است. همچنین هجوم این گونه ها به دلیل نبود سیستم نظارتی مناسب رو به افزایش است. یادداشت رامتین هوشنگی  کارشناس محیط زیست و عضو خانه محیط زیست رامسر در اینباره توضیحات مفید و قابل توجهی دارد.

هجوم گونه های مهاجم، انقراض خاموش و بیوتروریسم در هیرکانی

به گزارش سلامت نیوز رامتین هوشنگی کارشناس محیط زیست و عضو خانه محیط زیست رامسر در یادداشتی اختصاصی نوشت: منطقه اکولوژیکی هیرکانی را می توان این گونه توصیف کرد: جنگل‌های هیرکانی در حوزه اکولوژی یک "پناهگاه زیستی" مهم به‌شمار می‌روند و به نوعی پناهگاهی برای حفظ گونه‌های گیاهی هستند.

هجوم گونه های مهاجم ، انقراض خاموش و بیوتروریسم در هیرکانی

جنگل‌های هیرکانی از معدود موجودات زنده‌ای هستند که دایناسورها را دیده‌اند؛ به آنها پناه داده‌اند و به‌عنوان بخشی از زنجیره‌ غذایی آنها محسوب می‌شده‌اند. جنگل‌های هیرکانی حتی از عصر یخبندان نیز جان سالم به در برده‌اند و تا امروز هیچ موجود و حادثه‌ای به اندازه انسان برای ‌شان خطرناک نبوده است.

ما دارای یکی از ارزشمند ترین جنگل های جهان هستیم. این زیست بوم بیش از ۳۲۰۰ گونه گیاهی از جمله ۱۵۰ گیاه بومی درختی و بوته‌ای، ۴۴ درصد آوندداران، 296 گونه پرنده، 98 گونه پستاندار از جمله پلنگ ایرانی را در خود جای داده است.

نزدیک به هفت و نیم میلیون نفر در این جنگل‌ها زندگی می کنند و به طور مستقیم به آن وابسته اند و برای ادامه حیات انسان ضروری و در مقابل برخی خطرها مانند "گونه های غیربومی"، حساس و شکننده هستند و بسیار زودتر از آنچه فکر کنیم از بین می روند؛ همچنان که در ۵۰ سال اخیر مساحت این جنگل ها نصف شده و برخی از گونه ها منقرض شده اند.

با توجه به اهمیت جنگل های هیرکانی توجه به حضور گونه های مهاجم در این منطقه ضروری است. تعداد گونه های مهاجم متناسب با توان تهاجم در منطقه هیرکانی نیست و به دلیل شرایط محیطی مساعد برای رشد آنها، قدرت هجوم، بیشتر است. همچنین هجوم این گونه ها به دلیل نبود سیستم نظارتی مناسب رو به افزایش است.

گونه مهاجم نفت بو

Clerodendrum bungei Steud

گونه گیاهی "نفت بو" بوته‌ای است که جزو گیاهان رونده به شمار می‌رود و از طریق خزیدن و توسعه اندام زمینی به سرعت یک منطقه خالی را پر می‌کند.

حداکثر ارتفاعی که این گیاه دارد ۱.۵ تا ۲ متر و حدود ۵ تا ۱۰ سال زمان نیاز است که به این ارتفاع برسد.


گیاه نفت بو در انواع خاک‌های اسیدی، قلیایی و خنثی حضور دارد و از طریق رویشی و هم زایشی (بذر) تکثیر می‌شود. ولی دلیل عمده توسعه آن در شمال کشور، هرس اندام‌های زائد و رهاسازی آن در طبیعت است.

رهاسازی اندام‌های هرس شده در طبیعت سبب سبز شدن ساقه‌ها و ریشه‌های جدا شده در بهار سال بعد به شرط دریافت رطوبت می‌شود.

این گونه تمایل به حضور در مکان‌های مرطوب با زهکشی خوب دارد که به دلیل بوی نفت در منطقه تالش، به عنوان "گل شربت" آن را نام گذاری کرده اند. در اطراف این گیاه مورچه‌های زیادی زیست می‌کنند.

تهدید های گونه گیاهی مهاجم نفت بو

- کاهش حاصل خیزی خاک با جذب بالای عناصر مغذی خاک

- قابلیت تکثیر و رویش آسان (غالب شدن آسان در منطقه)

- رقابت و حذف گونه های بومی ایران

- جذب سریع آب های سطحی و زیر زمینی

روش حذف

برای حذف این گیاه تنها یک راه وجود دارد و آن اینکه در فصل زمستان، به وسیله حذف مکانیکی آنرا از بین ببریم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha